Welkom op de wielerwebsite wielrennen in Limburg

Wielernieuws

Balanceren tussen witte jassen en wielrennen

Waar de Sittardse belofte Pem Hoefmans het Regio Kampioenschap Zuid na een massasprint op haar naam schreef (1:20,49), kwam Sophie van Bakel als zevende over de meet. De getogen Brabantse (29) woont en werkt al jaren in de provinciehoofdstad en is net begonnen aan een opleiding anesthesie binnen het Maastricht UMC+. „Nu is koersen een uitlaatklep voor mij. Ik was echt niet het toptalent dat altijd wedstrijden won.”
Door Tim Cox
BUCHTEN - Sophie van Bakel stond vijf minuten voor de start van het Regio Kampioenschap Zuid relaxed op de Dorpsstraat in Buchten. Hier en daar pratend en lachend met haar koerscollega’s, vooraan op de eerste startrij. De in Son (bij Eindhoven) opgegroeide wielrenster, kwam twaalf jaar geleden voor de studie Geneeskunde naar Maastricht. Daar is ze na al die jaren nooit meer vertrokken. „Ik vond geen enkel argument om weg te gaan uit Limburg”, begint Van Bakel. „Ik werk nu in het ziekenhuis in Maastricht en daarnaast fiets ik graag door het Heuvelland. Inmiddels ben ik ‘ingelimburgerd’, zo noem ik het altijd. Kijk, ik voel me hier hartstikke thuis, maar zal niet doen of ik een echte Limburger ben.”
Koersen
Als 12-jarig meisje zette Van Bakel voor de eerste keer haar voeten op de pedalen van een racefiets. „Zo’n hele oude, met commandeurs als versnellingsmechanisme”, lacht de geboren Brabantse. „Dan weet je wel hoe oud die was. Die fiets stond nog in de garage bij mijn ouders. Ik mocht samen met een vriendinnetje rondjes rijden. We reden wat wedstrijdjes met elkaar. Toen dacht ik: ik wil meer hiervan.”
Ik vond geen enkel argument om weg te gaan uit Limburg: ik werk in Maastricht en ik fiets graag door het Heuvelland.
Sophie van Bakel
Dat koersen ging ze uiteindelijk volop doen en dat bleef ze ook tijdens haar studietijd in de provinciehoofdstad volhouden. Inmiddels werkt Van Bladel en enkele jaren in het Maastricht UMC+, waar ze vorige week op de afdeling anesthesie gestart is. Het is dus schipperen tussen de witte jassen in het ziekenhuis en het wielrennen. „Nu is koersen een uitlaatklep voor mij. Als ik op mijn nieuwe baan veel indrukken op heb gedaan, ga ik even lekker mijn hoofd leegmaken op de fiets. Ik was echt niet het toptalent dat altijd won, maar ik ben wel altijd hard blijven werken voor wat ik wilde bereiken. Ik ben competitief van aard, dus dat helpt voor mij. Ik vind het leuk om het beste uit mijzelf te halen. Of dat nu met studie, werk of wielrennen is. Dat blijft een uitdaging. Al begint de echte drive voor grote koersen er langzaam uit te gaan. Het niveau gaat steeds meer omhoog.”
Sprint
22 ronden reden de wielrensters zaterdagmiddag door Buchten, met een totale lengte van 61,6 kilometer. In de eerste paar ronden reed Van Bakel lekker in het midden van het peloton. Langzaam maar zeker kroop ze steeds meer naar voren en in de tiende ronde reed de Maastrichtse met twee andere wielrensters voorop, een tiental seconden voor de rest van het peloton.
Dat ze na een uur en twintig minuten koersen de massasprint niet kon winnen - en Pem Hoefmans dat wel deed - maakte haar zaterdag er niet minder om. „Ik was blij verrast dat ik de eerste werkweek op de nieuwe afdeling zo goed had verteerd. Ik zat even in kopgroep, dat was hartstikke leuk. In de sprint had ik niet meer de bereidheid om alle risico te nemen. Ik wil toch maandag in één stuk op mijn werk komen. Het is dan toch de voorzichtigheid die zegeviert. Of het verstand.”